Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duo Reges: constructio interrete. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.
Ut id aliis narrare gestiant? Hunc vos beatum; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hos contra singulos dici est melius. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nulla erit controversia. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Istic sum, inquit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Polycratem Samium felicem appellabant.
Scrupulum, inquam, abeunti; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Restatis igitur vos; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Hoc non est positum in nostra actione. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quid censes in Latino fore? Et quidem, inquit, vehementer errat;